‘A’ İle Başlamış olan Adam Bebek İsimleri ve Anlamları
Abad: Şen, bayındır, Sonsuz gelecek zamanlar.
Abadın: Öncesiz.
Abak: Köylü.
Abakan/Abakay: Bir Türk boyunun adı.
Abakay: Bir Türk boyunun adı
Abamüslüm: İslamiyete inanların ulusu, yücesi.
Abat: Şen, rahat, mutlu olmuş
Abay: Hüner, beceri
Abaza: Kafkaslarda yaşayan bir Türk soyu.
Abbad: Allaha itaat ve yakarma eden, kulluğunu hakkıyla yerine getiren. Yasaklarından kaçınan şahıs manasındadır. Abbad b. Bişr. Ashab dan.
Abbas: Sert, çatık kaşlı kimse. 2. Arslan – Abbas b. Abdülmuttalib. Rasûlullah (s.a.s)’ın amcası, Mekke’nin fethinde müslüman olmuştur.
Abdal: Derviş, bilgili şahıs.
Abdi: Kulluk ve itaat edendir. Kullukla, kölelikle ilgili
Abdulhamit: Hamdolunmuş, övülmüş, tüm varlığın diliyle övülmüş Tanrı’ın kulu
Abdulkadir: Her şeye gücü ve sözü yeten
Abdullah: Tanrı’ ın kulu
Abdulrezzak: Yukarıdan gelen ilk kullardan biri
Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Tanrı’ın kulu.
Abduş: “Abdullah” isminin kısaltılarak bir başka söyleniş biçimi.
Abdülalim: Herşeyi bilen Tanrı’nın kulu.
Abdülaziz: En yüce, en kıymetli olan Tanrı ın kulu. Büyük ve aziz olan, izzet ve onur sahibi Allah ın kulu. Aziz Tanrı’ın isimlerindendi r. – Sultan Abdülaziz
Abdülbaki: Devamlı mevcud Tanrı ın kulu. Sonsuz, sonsuz olan ve ölmenin kendisi için sözkonusu olmadığı. Tanrı ın kulu-Tanrı’ın isimlerinden.
Abdülbari: Yaratan, yaratıcı Tanrı’ın kulu. Bari adı, Allah ın isimlerindendir. Abd takısı almadan kullanılmaz. Yaratan, yaratıcı olan Tanrı’ın kulu
Abdülbasir: Her şeyi görüp gözeten ve gizliliğin kendisi için söz mevzusu olmadığı yüce Tanrı’ın kulu.Her şeyi görüp anlayan Tanrı ın kulu.
Abdülbasit: Genişlik, ferahlık ve kolaylık verici olan Allah ın kulu. – Tanrı ın isimlerinden.Rızkı yayıp bollaştıran Tanrı ın kulu
Abdülbedi: Tanrı’ın isimlerinden. Bedinin kulu.
Abdülberr: Berr in kulu. Eli bol ve kayra edicinin kulu.Berr, Tanrı ın isimlerindendir.
Abdülcabbar: Zorlayıcı güce haiz olan Tanrı’nın kulu.
Abdülcebbar: Cebredici, zorlayıcı, kuvvet ve kudret sahibi Tanrı ın kulu. Cebbar, Tanrı ın isimlerindendir. Zorlayıcı güce haiz olan Tanrı ın kulu.
Abdülcelil: Büyük, yüce, yüce Tanrı ın kulu. Celil, Tanrı ın isimlerindendir. En yüce olan Tanrı ın kulu
Abdülcemal: Güzellikleri kendinde toplayan Tanrı ın kulu.
Abdülcevat: Eli bol olan Tanrı ın kulu.
Abdüleelal: Tanrı’nın kulu.
Abdülehad: Şeriki ve ortağı bulunmayan, tek olan Tanrı ın kulu. Ehad, Tanrı ın isimlerindendir.
Abdülesed: Aslan ın kulu.- Hz. Rasûlullah (s.a.s) m reddettiği isimlerdendir. Müslümanlar kullanmazlar.
Abdülevvel: Herşeyin evveli, ilk olan, varlığının başlangıcı bulunmayan Tanrı ın kulu.
Abdülezel: Ezelden beri mevcud varlığı için başlangıç söz mevzusu olmayan Tanrı ın kulu. Ezelden beri mevcud Tanrı ın kulu.
Abdülferid: Tek, eşsiz, eşi olmayan, benzetme kabul etmez, üstün olan. Tanrı ın kulu.
Abdülferit: Üstün olan Tanrı’nın kulu.
Abdülfettah: Gizli saklı şeyleri açığa çıkaran Tanrı ın kulu. Zafer kazanmış, üstün gelmiş, fetheden-açan, kullarınının kapalı-müşkil işlerini açan Tanrı ın kulu. Tanrı ın isimlerindendir.
Abdülgaffar: Kullarının günahlarını affeden Tanrı ın kulu. Tanrı ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz.
Abdülgafur: Bağışlayan, acıyan Tanrı’nın kulu.
Abdülgani: Varlıklı ve eli açık Tanrı’nın kulu.
Abdülhak: Yüce Tanrının kulu
Abdülhakim: Her şeyi bilen Tanrı’nın kulu.
Abdülhalik: Yaratan Tanrı’nın kulu.
Abdülhalim: Anlayışlı, izanlı Tanrı’nın kulu.
Abdülhamit: Övülen Tanrı’nın kulu.
Abdülkadir: Kudretli ve kuvvetli olan, Tanrı`ın kulu.
Abdülkerim: Kerem sahibi, eli bol, yüce olan Tanrı ın kulu.
Abdüllatif: Zenginliğini paylaşan Tanrı’nın kulu.
Abdüllazim: Büyük, yüce, yüce, yüksek.
Abdülmecit: Şan ve onur sahibi Tanrı’nın kulu.
Abdülmelik: Tüm evrene egemen olan Tanrı’nın kulu.
Abdülmetin: Kudrete haiz Tanrı’nın kulu.
Abdülrezzak: Asil, gücüne güç katan
Abdülvahap: Eli açık Tanrı’nın kulu.
Abdülvahip: Üstün olan Tanrı’nın kulu.
Abdülvahit: Üstün olan Tanrı’nın kulu.
Abdürrahman: Rahmet sahibi olan Tanrı’nın kulu.
Abdürrauf: Oldukça acıma eden, esirgeyen Tanrı ın kulu. Rauf olan Tanrı ın kulu.
Abdürreşit: Doğruluğu öğreten Tanrı’nın kulu.
Abdürreşit-Abdürreşid: Tanrı´ın isimlerinden. Reşid´in kulu, doğru yolu gösteren Tanrı´nın kulu.
Abdürrezzak: Tüm mahlûkların rızkını veren Tanrı´ın kulu. – Rezzak, Tanrı´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz. Tüm yaratıklara rızkını veren Tanrı´ın kulu.
Abdüssamed-Abdüssamet: Hiç kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacı olmayan Tanrı´ın kulu. Kimseye hiçbir şeye muhtaç olmayan, Allah´ın kulu. – Samed, Tanrı´ın isimlerindendir.
Abdüsselâm: Barışçı olan Tanrı´nın kulu Sulh, rahatlık, selamete çıkaran, merhaba eden, zevalsiz sonsuz olan Tanrı´ın kulu. – es-Merhaba kelimesi, Tanrı´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılamaz.
Abdüssemi: Her şeyi işiten, duyan Tanrı´ın kulu. Her şeyden arınmış olarak tüm sesleri, sözleri ve kelimeleri işitip ayırdeden yüce Tanrı´ın kulu.
Abdüssettar: Günahları örten, gizleyen Tanrı´ın kulu.
Abdüşşahid: Şahid´in kulu. Görünen ve görünmeyen eşyanın hepsini görücü ve tutum edici olan ve her şeyi müşahade altında bulunduran Tanrı´ın kulu. Şahid, Tanrı´ın isimlerindendir.
Abdüşşekür: Emrine uyan, yasaklarından sakınan kullarını seven ve oldukça ikramda bulunan Tanrı´ın kulu. Şekür, Tanrı´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz.
Abdüzzahir: Varlık ve birliği sonsuz sayıda eserler ve delillerle belli olan Tanrı´ın kulu. Ez Zahir, Tanrı´ın isimlerindendir.
Aber: Hz. Nuh´un adam torunu.
Abgun: Mavi renk. Gök. 2. Parlak. 3. Nişasta
Abıd: Dindar, sofu, din kurallarına bağlı.
Abır: Rahatlık, sulh.
Abid: Dini tüm, dindar, sofu.
Abide: Anıt mühim ve kıymetli yapıt anlamındadır
Abidin: Yakarma eden, duacı
Abir: Güzel kokan, mis, güzel koku.
Aborkar: Tutumlu, tutumlu davranan.
Abrek: Yaşamış olduğu toplumun düzenine karşı gelen, savaşçı
Abuşka: Kadının kocasına verilen bir ad.
Abuzer: Altın suyu. Altın suyu misali parlak ve görkemli
Abuzettin: Dindar, din yolunda süratli giden.
Acabay: Kuvvetli güçlü şahıs.
Acabey: Kuvvetli güçlü şahıs.
Acahan: Kuvvetli güçlü şahıs
Acar: Becerikli, atılgan, ele avuca sığmaz
Acaralp: Yiğit, becerikli, yürekli şahıs
Acarbay: Varlıklı, güçlü
Acarbey: Kuvvetli, yürekli, atılgan, becerikli kimse.
Acarer: Kuvvetli, becerikli, gözü pek kimse.
Acarkan: Atılgan, kuvvetli, güçlü
Acarman: Çevik, becerikli, girişken insan.
Acaröz: Aslı kuvvetli, yiğit kimse
Acarsoy: Yiğit soy, kuvvetli soy
Acartürk: Yiğit Türk, kuvvetli Türk, gözüpek Türk
Acatay: Kuvvetli tay
Acem: Açık ve doğru Arapça konuşamayan kimse 2. İran haklarından birine mensup.
Aclan: Yerinde duramayan, telaşlı.
Acun: Dünya, varlık
Acunal: Dünyayı kapsayan, dünyayı fetheden; Dünyayı fethet; dünyaya yayıl” anlamında kullanılan bir isimdir.
Acunalp: Dünyaca tanınmış yiğit.
Acuner: Dünya eri, dünya yiğidi
Acunseven: Evreni seven, dünyayı seven
Açıkalın: Alnı açık kimse, temiz şahıs
Açıkel: Eli bol insan.
Açıker: Doğruluğun, dürüstlüğün savunucusu olan
Açıkgün: Güneşli gün, bulutsuz gün
Ada: Deniz yada göl suları ile çevrilmiş ufak kara parçası.
Adahan: Ada ve han sözlerinden oluşan bir ad.
Adal: Adın yayılsın, ün kazan” manasında.
Adalan: Adı malum, tanınan, iyi ünü olan
Adalettin-Adaleddin: Dinin adaleti.
Adalı: Ada halkından olan kimse.
Adalır: Adlanır, ad alır, bilinir
Adamış: Adak yapmış olan kimse.
Adanır: Adı ünlenen kimse.
Adar: Uygur metinlerinde geçen bir Türk adı, olgunluk, erginlik, süre süre, omuzdaş
Adaş: Adları eş olanlar, aynı adı taşıyanlardan her biri, kardeş, edinilmiş olan, dost
Adem: İyi, temiz insan. İlk insanoğlunun adı Hz. Adem
Adıcan: Adı ile sevilen, adı sevgili olan.
Adıgün: Adı aydınlık, gün şeklinde olan
Adıgüzel: İsmi güzel anlamında.
Adın: El, kimse.
Adınamlı: İsmiyle meşhur olan.
Adısanlı: İsmiyle meşhur olan.
Adısoylu: İsminin oldukça seçkin olduğu anlamında.
Adısönmez: Adı devamlı olarak yaşar, adı sürer gider, kuşaktan kuşağa sürer.
Adıvar: Adı yok değil adsız değil, adlandırılmış.
Adıyahşi: İsmi güzel anlamında.
Adil: Adaletli
Adilhan: Doğruluğun, Hakkın Hükümdarı.
Adin: Aden
Adiyan: Bervari ilçesi halkından kabile.
Adlı: Zamir
Adlığ: Adı var, adı sanı malum, tanınmış meşhur
Adnan: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan kişidir. Bir yere yerleşip ikamet eden şahıs manasındadır ek olarak.
Adni: Cennetlik insan
Adsay: Moğol hakanlarından biri
Adsız: Adı olmayan, isimsiz
Adsoy: İsmi soyunu ifade ediyor anlamında.
Aduşan: Ateş, alev
Afacan: Ele avuca sığmaz, oldukça parlak zeka.
Afer: Oldukça beyaz, bembeyaz.
Affan: Kendini kötülüklerden uzak tutan
Afgan: Acele sinirlenen.
Afif: Temiz, namuslu.
Afra: Beyaz toprak. 2. Ayın 13. gecesi.
Afrin: Suriye’de bir kent
Afşin: Zırh, tabanca
Aga: Haber, bilgili şahıs, bilen.
Agah: Bilgili, uyanık
Agâh: Bilgili, uyanık
Ager: Temiz, doğru kimse
Agıl: Akıl, parlak zeka.
Agid: Yiğit, kuvvetli, yürekli.
Agir: Ateş.
Agra: Oldukça sempatik, oldukça yakışıklı.
Ağa: Ağabey, köy ve kasabalarda büyük toprak sahibi olan Zengin kimse
Ağababa: Bir yerde sözü geçen ve ileri gelen kimse.
Ağabay: Ağa ve oldukça varsıl kimse
Ağabey: Ağa, oldukça varsıl, kuvvetli şahıs.
Ağacan: Eli bol, içten kimse.
Ağahan: Ağaların ağası.
Ağakan: Ağa soyundan gelme.
Ağan: Geceleri gökte, ara sıra, hızla akıp gittiği görülen ışıklı nokta, göktaşı, akanyıldız
Ağaner: Akanyıldız şeklinde güzel er, akaner
Ağansoy: Yüksek asil.
Ağaoğlu: Saygı duyulan birinin oğlu. 2. Beyzade.
Ağar: Sadık şahıs.
Ağarantan: Sabahın erken vakti, tan vakti
Ağca: Oldukça beyaz, apak
Ağcabey: Temiz ve kişilikli insan.
Ağçelik: Oldukça iyi su verilmiş, çelik, ak çelik
Ağer: Temiz şahıs, temiz adam, ak er
Ağırtaş: Ağırlığı oldukça olan taş, ağırbaşlı kimse
Ahen: Demir şeklinde sert.
Ahıska: Gürcistan’da bir şehir.
Ahi: Dost canlısı. 2.Adam kardeş. 3. Eli açık, eli bol.
Ahlas: Saf, halis, karışımsız. 2. İyi yürekli, temiz kimse. 3. Kur´anî ıstılahta, Tanrı´a halis olarak yönelip ihlaslılıkta ileri bir dereceye varmış kul.
Ahmed: Oldukça, en oldukça övülmüş, methedilmiş kimse manasındadır. Kur’an-ı Kerim’de Saf suresinin 2. ayetinde
Ahmet: Övgüye kıymet.
Ahter: Yıldız.
Ahves: Yürekli, kahraman, yiğit.
Aka: Saygıdeğer kimse, ağa
Akabay: Zengin kimse, ağa
Akabey: Zengin kimse, ağa ve bey
Akad: Soyluluk, Onurlu bir kişiliğe haiz olmak
Akadlı: Adı ak, soyu temiz
Akagündüz: Aslolan adı Enis Avni olan bir yazarımızın takma adı
Akal: Akal
Akalan: Ak alan, ak meydan, beyaz alan
Akalın: Temiz alın, açık alın, ak alın.
Akalp: Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.
Akam: Tesir, netice, vargı.
Akan: Akıp gitmekte olan
Akaner: Akıp giden yiğit
Akansel: Akan, uzun mesafeden sonrasında denize dökülen su.
Akansu: Akıp giden su
Akant: Temiz, dürüst, sözünün eri.
Akar: Akmak eylemini yapar
Akarca: Akıp giden su, akan su, akarsu
Akarçay: Akıp giden su, akıp giden çay
Akarsel: Akıp giden sel
Akarsoy: Soyun devam etmesi.
Akartuna: Tuna şeklinde gürül gürül akan.
Akartürk: Akıp giden Türk.
Akasoy: Ağa asil, soyunda ağalık bulunan kimse ağa soyu
Akata: Temiz ata, namuslu ata, lekesiz ata
Akatay: Temiz ve herkesçe malum kimse
Akay: Dolunay, ayın ondördü.
Akaydın: Aydınlık, temiz
Akba: Sazlık, bataklık, ağba
Akbal: Beyaz, temiz, bal şeklinde.
Akbaran: Ak güç
Akbaş: Tane tutamamış ekin, başağı, bir tür ak buğday, şahinden büyük bir av kuşu
Akbaşak: İnce sık yapraklı, beyaz çiçekli bir nebat.
Akbatu: Yiğit adam
Akbatur: Namuslu ve yiğit
Akbay: Namuslu ve varsıl, Mısır Türk Kölemenlerinden bir şahıs.
Akbayar: Namuslu, temiz ve yüce
Akbeğ: Namuslu ve varsıl, akbay, ak bey
Akbek: Namuslu ve varsıl
Akbel: Ak, beyaz, ile “bir dağın iki tepesi içinde geçit veren çukurca yer anlamına gelen “bel” sözcüğünden gelmektedir
Akbey: Temiz ve güvenilir şahıs.
Akbilge: Bilge, temiz bilge
Akbora: Ak yel, ak fırtına
Akboy: Temiz ve güvenilir bir soydan gelen.
Akbudak: Ak renkli budak
Akbulut: Beyaz bulut
Akburç: Ak renkli kale burcu
Akburçak: Bir metre boyu olabilen bir burçak türü
Akcebe: Savaşlarda kullanılan beyaz zırh
Akçakaya: Oldukça ak renkli kaya, beyazca kaya
Akçakıl: Ak renkte ufak taş, akarsu kıyılarındaki ak renkli ufak taş
Akçal: Ak renge yakın, beyaza yakın beyaza çalan
Akçalı: Para ile ilgili, parası olan varlıklı
Akçar: Temiz ruhlu.
Akçasu: Duru su, ak su
Akçay: Duru çay, ak su
Akçıl: Beyaza yakın, beyazı oldukça, içinde ak renk bulunan, kırçıl
Akçınar: Bir çınar türü
Akçit: Aydınlık yüz, ışıklı yüz
Akdağ: Ak renkli dağ. 2. Kar kaplı dağ.
Akdal: Beyaz dal
Akdamar: Beyaz damar, akan damar
Akdemir: Demir şeklinde kuvvetli
Akdeniz: Ülkemizin güneyindeki deniz
Akdik: Ak renkte ve dik
Akdiken: Gövemeriği ya da geyik dikeni de denilen bir nebat alıç
Akdil: İyi, güzel konuşan
Akdoğ: Doğ ve ak git
Akdoğan: Kıvrık ve kısa gagalı, yırtıcı bir kuş.
Akdoğdu: Tertemiz doğan
Akdoğmuş: Akça pakça dünyaya gelen, beyaz tende dünyaya gelen
Akdoğu: Beyaz şafak, ak ışıklı doğu.
Akdora: Ak renkte dağ tepesi, ak zirve
Akdoru: Karla kaplı zirve.
Akdoruk: Beyaz renkte, ağaçsız dağ tepesi
Akduman: Beyaz duman
Akdur: Akıp git ve dur, akıp dur
Akel: Güvenilir şahıs anlamındadır bunun yanında doğru, dürüst işler icra eden şahıs
Aker: Dürüst, er şahıs.
Akergin: Ak ve olgun
Akerman: Asil şahıs
Akersan: Yiğit sanlı
Akersoy: Yiğit asil, dürüst, namuslu
Akgil: Soyu temiz olan
Akgiray: Temiz ve yaraşır
Akgüç: Namuslu ve kuvvetli
Akgün: Neşeli gün
Akgündüz: Aydınlık gündüz.
Akgüner: Aydınlık sabah vakti
Akhan: Ak asil han
Akı: Yiğit, ağa, kardeş, eli açık
Akıalp: Eli açık, yiğit, yiğitler yiğidi
Akıl: Zeka.
Akıman: Eli açık, yiğit, yiğit kimse
Akın: Her engeli aşan, güçlüklerden yılmayan, süratli hareket kabiliyetine haiz
Akınal: Saldır ve kazan.
Akınalp: Akın eden yiğit. Yiğit.
Akıner: Akın eri, akın icra eden er
Akıneri: Akın icra eden yiğit, akıncı yiğit
Akınsoy: Savaşçı soyu.
Akıntan: Tan vakti, tanyeri ağarırken meydana getirilen akın
Akıntürk: Akıncı Türkler.
Akış: Akma eylemi
Akif: Bir şeyde sebat eden. 2. İbadet eden, yakarma maksadıyla kutsal bir yere çekilen. İ’tikafa giren.
Akil: Akıllı, Rüştünü kanıtlama konumuna gelmiş, yaptıklarının bilincinde olan.
Akimaş: Şelale
Akkan: Soyu temiz insan.
Akkaş: Beyaz renkli yeşim taşı
Akkaya: Beyaz kaya.
Akkerman: Yüksek burçları olan kale .
Akkılıç: Kirlenmemiş kılıç.
Akkın: Arzulu, aşık.
Akköz: Ak renkte göz, ak kor
Akkurt: Beyaz renkli kurt.
Akkuş: Yırtıcı bir kuş türü.
Aklan: Süratli akan derecik
Akman: Temiz, beyaz, güzel insan.
Akmaner: Lekesiz yiğit, ak alınlı kimse
Akmeriç: Duru akan Meriç.
Akozan: İçten, duygulu ozan.
Akönder: Güvenilir önder.
Aköz: Aslı ak, temiz
Akpolat: Temiz, kuvvetli güçlü şahıs.
Aksal: birçok kalınca direğin yan yana bağlanmasıyla meydana getirilen, düz ve korkuluksuz Deniz ya da ırmak taşıtı.
Aksan: Temiz, lekesiz ün.
Aksay: Ak renkte yassı taş, boz renkli kayalık yer.
Aksoy: Temiz soy, lekesiz soy.
Aksun: Temizlik, dürüstlük, veren.
Aksungur: Atmacaya benzeyen bir kuş, akdoğan
Akşın: Teni ve kılları ak renkli kimse
Akşit: Kutlu, uğurlu. Ak güneş, nur, aydınlık.
Aktan: Aydınlık sabah manasındadır. Güneşin ağırma vakti.
Aktaş: Beyaz taş, kireçtaşı.
Aktay: Beyaz renkli at.
Aktekin: Parlak, görkemli, temiz huylu.
Aktemür: Beyaz demir.
Akter: Beyaz ter
Aktimur: Dövme demir, akdemir
Aktolga: Ak kargı
Aktöre: Ahlakçı
Aktuğ: Kıymetli, mühim.
Aktuna: Duru, berrak akan Tuna nehri.
Aktunç: Beyaz tunç.
Aktün: Aydınlık gece, ışıklı gece
Aktürk: Beyaz, temiz Türk.
Akünal: Temiz ün sahibi olan
Akyel: Güneyden esen yel, lodos, (kimi yerde) doğudan esen yel, (kimi yerlerde) kuzeyden esen yel, poyraz
Akyiğit: Temiz ve güvenilir şahıs.
Akyol: Dürüstlüğün yolu.
Akyurt: İyi ve güzel bir vatan.
Akyürek: Yüreği temiz olan, içten yürekli.
Akyüz: Dürüstlüğü yüzüne vurmuş olan şahıs.
Ala: Karışık renkli, oldukça renkli, alaca. 3. Kekliğin boynundaki siyah halka.
Alaaddin: Dinin yücesi, ulusu, büyüğü. Dini yüceltmek için din uğruna çalışan kimse.
Alaatin: Dini yükseltmek, yüceltmek için çalışan
Alacan: Renkli kişiliği olan.
Aladoğan: Bir kuş türü.
Alakoç: Kürkü karışık renkli olan koç.
Alakurt: Derisi karışık renkli olan kurt.
Alakuş: Tavus kuşu.
Alaner: Alan eri, meydan yiğidi
Alangu: Altın geyik
Alasay: Kişiliğiyle çevresinde saygı uyandıran.
Alasoy: Oldukça renkli bir soydan gelen.
Alatan: Seher vakti rengi.
Alataş: Karışık renkli taşlar
Alatay: Karışık renkli tay.
Alatürk: Oldukça renkli bir kişiliğe haiz olan.
Alaz: Ateş
Albora: Kırmızı fırtına.
Alcan: Yürekli, yürekli
Alçın: Kırmızıya çalan ufak bir kuş
Alçin: Kızıl ve parlak renkli ufak bir kuş.
Aldemir: Ateşte ısıtılıp kırmızı hale getirilen demir Al-Demir.
Aldoğan: Bir tür doğan
Evren: Dünya, cihan, halk.
Alemdar: Bayrak taşıyan, bayraktar anlamındadır. Önder.
Alen: Ermenice kökenlidir. Saygınlık başarı anlamlarında
Algan: Fetihler icra eden.
Algın: Sevdalı, tutkun, vurgun, âşık, kuvvetli, dolgun, keskin, iyi, güzel
Algur: Sakinlik, sessizlik.
Algün: Kızıl gün, al renkli Güneş
Alhan: Al renkli prens
Alışık: Kırmızı renkli ışık.
Ali: Yüce, üstün, yüksek
Alican: Yüce olan can
Aligir: Yandaş, yandaş
Alikan: Hizan’da yaşayan Kürt aşireti.
Alim: Bilen bilgili, oldukça okumuş şahıs manasındadır.
Alinur: Işık saçan yüce şahıs.
Aliş: Ali adının sevecenlik verilmiş biçimi.
Alişah: Yüce hükümdar.
Alişan: Ünü büyük.
Aliyan: Nusaybin, cizre içinde yaşayan.
Aliyar: Yar, dost, sevgili anlamlarını taşır. Bunun yanında birleşik isimdir
Alkan: Kırmızı kan, asil.
Alkım: Gökkuşağı
Alkın: Korkusuz, yiğit, kızıl kın.
Alkin: Korkusuz ve kin dolu.
Alkor: Kıpkırmızı ateş, kızıl köz
Alkun: El gün, hepimiz
Allahverdi: Tanrı’ın inayetiyle anlamında.
Aloz: Haşin kimse.
Alp: Yiğit bir ödat, kahraman anlamı taşır.
Alpagu/Alpagut: Tek başına düşmanla savaşan kahraman. 2. Eski Türklerde kurda verilen bir ad.
Alpagut: Mal mülk sahibi, çiftlik sahibi, kurt seçkin yiğit
Alpağan: Yiğit
Alpak: Cesaret sahibi, kahraman şahıs.
Alpan: Etrüsk mitolojisinde bir tanrıça. Aşk tanrıçası, yeraltı tanrısı
Alpar: Yiğit, kahraman, yiğit er, alp er, yiğit şahıs
Alparslan: Korkusuz, yiğit, Asil, aslan şeklinde anlamında
Alparslan/Alpaslan: Kahramanlar kahramanı.
Alpartun: Yiğit ve onurlu
Alpas: Kızıl pas al renkli pas
Alpaslan: Aslan gib yiğit
Alpat: Yiğit al
Alpay: Kuvvetli, yürekli
Alpaydın: Yiğit ve aydınlık, yiğit ve bilgili yiğit ve aydın
Alpayer: Kuvvetli ve delikanlı olan.
Alpbilge: Kuvvetli ve hem de da akıllı olan şahıs.
Alpçetin: Yiğit ve çetin şahıs
Alpdemir: Yiğit ve demir şeklinde
Alpdoğan: Yürekli doğan
Alper: Yiğit şahıs
Alperen: Yiğit ve ermiş şahıs.
Alpergin: Yiğit ve ergin, yiğit ve olgun
Alpermiş: Yiğit ve ermiş şahıs
Alpertunga: Bir Türk destanı kahramanı.
Alpgiray: Kırım hanlarından, “Giray” Kırım hanlarına verilen bir ünvan
Alphan: Yiğit han.
Alphun: Yiğit.
Alpkan: Yiğit, yiğit kanlı, soyca yiğit olan
Alpkartal: Yiğit kartal.
Alpkutlu: Yiğit ve uğurlu, uğurlu yiğit
Alpman: Yiğit kimse
Alpsoy: Soyca yiğit olan.
Alpsu: Yiğit ve su şeklinde.
Alpsü: Yiğit asker, yiğit subay, yiğit er
Alptekin: Yalnız ve uğurlu yürekli şahıs
Alptuğ: Yiğit tuğu, yiğitlik simgesi.
Alptuğrul: Yiğit alıcı kuş, yiğit doğan
Alpyürek: Yüreğinde yiğitlik, bulunan.
Alsan: Yiğitlik sanı.
Alsoy: Soyu sıcak insanlardan oluşan.
Altan: Altın
Altaner: Kızıl tan eri, kızıl şafak yiğidi, altın renkli şafak
Altar: Tapınaklarda üstünde dini törenler meydana getirilen taş, masa
Altaş: Kızıl renkli taş.
Altay: Asya’da Batı Sibirya ile Moğolistan’ı ayıran dağlık alan.
Altemur: Kırmızı demir
Altemür: Kızıl renginde demir.
Altınbaran: Altın şeklinde kıymetli.
Altınel: Altın şeklinde kişiliğe haiz olan.
Altıner: Altın şeklinde kıymetli kimse
Altınhan: Oldukça kıymetli kahraman.
Altınkaya: Altın şeklinde parıldayan kaya.
Altınkılıç: Altın şeklinde kıymetli kılıç.
Altınok: Altın şeklinde kıymetli ok.
Altınöz: Aslı altın şeklinde olan kimse
Altınsoy: Kıymetli bir soydan gelen.
Altıntuğ: Oldukça kıymetli tuğ
Altmay: Altın şeklinde kıymetli ve ay şeklinde ışıklı.
Altuğ: Kırmızı tüy.
Altuna: Kızıl renkli Tuna.
Altunç: Kızıl tunç.
Altuner: Oldukça kıymetli kimse, altın yiğit.
Alvin: Asil dost.
Alya: (Arapça.) Er. Yüksek yer, yükseklik. 2. Gök, gökyüzü.
Amade: Hazır, istenen, istek.
Amber: Güzel koku. 2. Güzellerin saçı.
Amil: Etkin olan
Amir: Devlete ilişkin, şenlendiren
Ammar: İlk Müslüman olanlardan
Anak: Kibar, zarif bey. 2. Soyu temiz olan.
Anapa: Temel, esas, köken.
Andaç: Ajanda, hatırlatıcı. 2. Anılar, hatıralar.
Andak: Ak ant, temiz yemin, diken, sellerin oyduğu yar
Andarkan: Ateşin efendisi, eski Kırgızlarda bir nebat tanrıçası
Anday: And içmek, yemin etmek
Andıç: Anılar, armağan, armağan.
Anı: Yaşanmış olgulardan belleğin saklamış olduğu her türlü iz, bir olguyu anımsatan şey, hatıra
Anıl: Amaç, maksat.
Anıt: Abide
Anlı: Namı yürümüş olan.
Ansıma: Hatırlanmayı beklemek.
Ant: Yemin, söz verme.
Anter: Arap edebiyatında kahraman.
Anya: Mukaddes kitapta adı geçen İsrail peygamberi
Apa: Büyük kız kardeş, abla
Apan: Ansızın
Apaydın: Işıklar içinde, oldukça aydınlık
Ape: Amca, büyük.
Ar: Ateş .
Arabul: Arabuluculuk yap, iki yanın arasını bul, ara ve bul
Araf: Aden ve cehennem arasındaki yer.
Arafat: Mekke’de bir tepenin adı
Aral: Büyük bir göl
Aram: Sakin, rahat.
Aran: Sıcak yer, ova, ılımlı yer. At ahırı.
Aras: Kalınca Yün, At kılı anlamında (Aras nehri)
Arat: Yürekli yürekli
Araz: İşaret, alamet
Arbas: Oldukça kuvvetli adam
Arbaş: Mavi gözlü ve sarı saçlı adam, yaramaz
Arbay: Mütevazi insan.
Arca: Çam ağacı, temiz
Arcan: Temiz saf, namuslu
Arda: Asa, işaret için dikilen sopa. Ardıl, sonrasında gelen, halife.
Ardakan: Arda nehri civarındakilerin soyu
Ardıç: Güzel kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen bir ağaç, dağ servisi, çamgillerden kokulu bir ot
Ardıl: Arkadan gelen, sonrasında gelen (ilk ya da birkaç çocuktan sonrasında doğan), evvelkinden sonrasında, peşinden gelen
Ardil: Yürek ateşi.
Aref: Pek maruf, fazlaca malum. Arif, anlayışlı ve bilgili
Arel: Dürüst ve temiz kimse.
Aren: Kum tanesi.
Arer: Temiz ve güvenilir şahıs.
Ares: Mitolojide geçen harp tanrısı
Argın: Bitkin, bitkin
Argon: Ateş rengi.
Arguç: Gururlu.
Argun: İlhanlı hükümdarlarından biri
Argüden: Erdemlilik ardında olan.
Argüder: Erdemlilik ardında olan.
Argün: Temiz gün, günlük güneşlik, yaşama luğu veren gün.
Arhan: Temiz han, temiz yönetici, yiğit han
Arıbal: Arının yapmış olduğu bal, arı balı, tatlı kimse, hoş kimse, katışıksız, bal, temiz bal, saf bal
Arıbaş: Temiz kimse, çalışkan kimse, arı şeklinde çalışan baş
Arıca: Temizce arı şeklinde
Arıcan: Temiz kimse.
Arıç: Dirlik, düzenlik, sulh
Arıel: Dürüst, temiz kimse, temiz elli
Arıer: Temiz er, katışıksız, er, temiz kimse
Arığ: Arı, temiz, saf, katışıksız, eti yağı erimiş, arık zayıf
Arık: Eti yağı erimiş, zayıf
Arıkal: Temiz kal
Arıkan: Saf kan, temiz kan, asil kan.
Arıkar: Yardım, destek.
Arıker: Temiz kimse, çelimsiz adam
Arıkut: Temiz ve kutlu
Arıman: Dürüst ve temiz şahıs
Arısal: Arı şeklinde çalışkan
Arısan: Adı, sanı temiz kimse
Arısoy: Temiz soy, soyu temiz kimse
Arış: Kağnı otu
Arıt: Arınmasını sağla, temiz bir duruma getir, arılaştır
Arıtan: Temiz bir duruma getiren, temizleyen
Arıtaş: Temiz taş
Arıyüz: Temiz yüz, temiz yüzlü
Ari: İran’dan geçerek Şimal Hindistan’a yerleşen halk yada bu halktan olan kimse.
Arif: Bilen, bilgili
Aril: Temizlenmek, tohum zarı.
Arin: Temiz, saf
Arjen: Volkan alevi
Arjin: Yaşam ateşi, yiğit.
Dost: Birbirlerine karşı sevgi ve anlayış gösteren kişilerden her biri, bir işte beraber bulunanlardan her biri
Arkan: Arı kan, temiz kan, asil kan
Arkın: Arkada, geride olan, ağır, yavaş, sakin dingin
Arkış: Haberci. 2.Kervan.
Arkoç: Temiz ve kuvvetli.
Arkun: Yavaş, geri kalan.
Arkut: Temiz ve uğurlu arı ve kutlu
Arma: Yelken ekibi, halat, ip, seren, 2. Bir devletin, bir hanedanın yada bir şehrin sembolü olarak kabul
Armağan: Birini sevindirmek, mutlu etmek için verilen şey, armağan. 2. Ödül. 3. Bağış, kayra.
Arman: İstek, amaç, dürüst, temiz insan, arı insan.
Armanç: Hedef.
Armin: Özgürlük ve sulh yanlısı.
Arol: Arı ol, çalışkan ol
Arpad: Arpacık.
Arpağ: Büyü sihir
Arpak: Büyü, sihir.
Arpat: Hun Uygur halkının önderi. Arpatlar hanedanının kurucusu.
Arpınar: Su şeklinde temiz.
Arsan: Temiz adlı
Arsen: Kurtuluş, özgürlük.
Arslan: Kuvvetli, yırtıcı.
Arslaner: Aslaner
Arsoy: Arısoy
Artaç: Utanma duygusunu baş tacı eden
Artam: iyilikçilik, doğruluk, erdem.
Artanç: ince ruhlu, duyarlı, sanatkar.
Artemis: Orman ve harp tanrıçası
Artuç: Ucuna sivri demir eklenmiş mızrak.
Artuk: Artmış olan, artan, üstün, meşhur Selçuklu emiri
Artun: Kendine güvenen, onurlu, ağırbaşlı.
Artunç: Arı tunç, katışıksız tunç.
Aru: Arı, katışıksız
Arukan: Asil kan, temiz kan, arı kan
Arya: Operalarda solistlerden birinin orkestra eşliğinde söylediği, çoğu zaman kendi içinde bütünlüğü olan parça.
Aryüz: Arı yüz, temiz yüzlü
Arzık: Dine oldukça bağlı kimse, uysal, iyi huylu
Arzüdar: istekli.
Asaf: Vezir. 2. Erdem, ileri görüşlülük, yönetimde başarı. hz. süleyman’ın meşhur veziri. süleyman (a.s.)’ın en oldukça güvenilmiş olduğu kişiydi. Neml suresinde anlatılanlar Asaf üstüne yorumlandı, ondan sonra padişahın vezirlerine Asaf unvanı verildi.
Asal: Bir şeyde unsur olan, temel
Asan: Rahat.
Asar: Vezir, nazır, bakan.
Asgar: Ufak, küçük
Asıf: Oldukça şiddetli esen rüzgâr
Aslolan: Başlıca, başta gelen, bir şeyin kendisi, başkası değil, kök, köken, gerçeklik
Asım: Temiz, namuslu, sağlam karakterli.
Asi: Başkaldırıcı, dikbaşlı.
Asil: Yüksek duygularla hareket eden şahıs; soyu sopu belli, sağlam asil şahıs anlama gelir.
Aslan: Gürbüz, yürekli, yiğit adam
Aslaner: Yiğit adam, yiğit kimse, aslan şeklinde kimse
Aslanhan: Aslanların aslanı.
Asli: Aslolan, tek.
Asrın: Bu asıra ilişkin, bu devire uygun
Asri: Çağıl.
Asur: Mezopotamya’da bir devlet ve bu devletin halkı.
Asutay: Yaramaz, huysuz tay, yaramaz çocuk
Aşan: Öte yana geçip giden, yüksek bir yerin, ötesine geçen, Uygur yazıtlarında geçen bir ad
Aşar: Aşıp gider, öte yana geçer
Aşık: Bir hiç kimseye yada bir şeye karşı aşırı sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun kimse.
Aşir: Samimi dost, dost
Aşkan: Renk, beniz
Aşkın: Ölçüyü kaçırmış olan, coşkun. 2. Muadillerinden yeğ, üstün. 3. Fazla
Aşkınay: Ay’ın oldukça değişik ve oldukça güzel görünmesi.
Aşkıner: Üstün er, üstün kimse
Ata: Soy
Atabay: Saygıdeğer ve varsıl kimse, Seçuklu döneminde bir unvan, atabey
Atabek: Selçuklu döneminde şehzadeleri eğiten kimse.
Ataberk: Selçuklu Devleti’nde şehzadelerin terbiyesiyle vazifeli kişi, lala.
Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle görevli kişilere verilen ünvan24
Atacan: Hoşgörüsü olan kimse, babacan.
Ataç: Atalardan sürüp gelen
Atadan: Atalardan sürüp gelen, ataç
Ataeli: Ata yurdu, ataların doğup büyümüş olduğu, yaşamış olduğu yer
Atagün: Büyüklerin günü.
Atahan: Büyük yönetici, ata durumundaki han.
Atak: Atılgan yiğit, yürekli
Atakan: Atasının kanını taşıyan, atasının kanından gelen gücü barındıran88
Ataker: Atılgan yiğit, atılgan ve yiğit
Atakol: Atılgan ol
Atakul: Ataya kul, ataya kul olan, ata kulu, lala
Atakurt: Kurt soyundan gelen.
Atalay: Kolaylıkla ileri atılabilen, yürekli kimse
Atalay/ Atılay: Kolaylıkla ileri atılabilen, yürekli kimse
Ataman: Kazak lideri
Atamer: Benim atam er kişidir, yiğit atam.
Ataner: Senin atan er kişidir, yiğittir
Atanur: Atasından almış olduğu nuru taşıyan.
Ataol: Gelecek kuşaklara baba, ata olasın
Ataöv: Atalar seni övsün
Atar: İleriye fırlatır. 2.Gücü yeten.
Atasagun: Hekimlerin babası, atası
Atasan: Soyuyla meşhur olan, övünen şahıs.
Atasay: Atayı say, ataya saygı göster
Atasev: Atayı, ataları, babayı sev
Ataseven: Atasını, babasını seven
Atasever: Atalarını seven kimse.
Atasevin: Atalarınla sevin
Atasoy: Ata soyu, atadan
Atasöz: Büyük sözü dinleyen.
Atasü: Asker babası, asker atası
Ataullah: Tanrı’ın armağan etmiş olduğu ilk adam çocuk, Tanrı’ın bağışladığı, armağan etmiş olduğu, ihsanı, lütfü
Atay: Herkesçe malum, tanınmış, meşhur
Ateş: Yanıcı maddelerin yanmasıyla ısı ve ışığın ortaya çıkması
Atıf: Eğilimli, birine şefkatle eğilen, sevgi duyan / Bir şeye yönlendirilen
Atıl: Fırla
Atılay: Kolaylıkla ileri atılabilen, yürekli kimse
Atılgan: Güçlüklerden ve tehlikelerden yılmayarak daima ileriye atılan, Girişken, sav canlı
Atılhan: Dinamik hükümdar.
Atım: Atılan bir şeyin gidebildiği uzaklık
Atınç: Atılgan, atak
Atik: Oldukça süratli davranan, çevik
Atilla: Hunların “Tanrının Kırbacı” denilen büyük hükümdarı
Atlan: Ata bin, at sahibi ol
Atlas: Üstü ipek, altı pamuk kumaş, büyük harita.
Atlı: Atı olan, iyi bir adı bulunan, meşhur, tanınmış, adlı
Atlığ: Namlı, şöhretli.
Atlıhan: Atlı yönetici.
Attila: Hun imparatoru
Atuf: Birine sevgisi olan, sevgi duyan. Tanrı’a karşı sevgi duyan
Avar: Orta Avrupa’da yaşamış bir Türk boyu.
Avcı: Avlanmayı seven yada avı kendine iş edinen şahıs. 2. Bir şeyi büyük bir istekle izleyen ve bulup ortaya çıkaran tanıtan kimse.
Avedis: İyi haber getiren şahıs
Aver: Sert ve dik bakışlı şahıs.
Avni: Yardım etmek, yardımda bulunmak, yardımla ilgili
Avşar: Bir Türkmen boyu.
Avunç: Teselli, avunma.
Ay Temiz: Ay şeklinde berrak ve temiz olan.
Ay Timur: Ay şeklinde ışıltılı ve demir şeklinde sağlam.
Ayalp: Ay şeklinde güzel ve yiğit.
Ayanç: Saygı
Ayas: Duru ve dingin havada çıkan ayaz, ayaz
Ayata: Eski Türklerin inanışına nazaran gökyüzünün ikinci katında oturan tanrı, Ay tanrısı
Ayaydın: Oldukça aydınlık, ay şeklinde aydınlık, ay ışığı
Ayaz: Duru ve dingin havada çıkan ayaz, bulutsuz ve Ay ışıklı gecede Çıkan soğuk.
Ayaz Ada: Soğuk ve durgun hava
Aybala: Ay şeklinde çocuk, Ay şeklinde parlak ve güzel çocuk.
Aybar: İnsanda saygı uyandıran görünüş, görkem
Aybars: Ay şeklinde parlak vegüzel, pars şeklinde yırtıcı.
Aybay: Ay kadar güzel ve varlıklı
Aybek: Hindistan komutanı.
Ayberk: Kuvvetli
Aybey: Ay şeklinde doğan adam, bey
Aybora: Ay kadar güzel, fırtına kadar yıkıcı, ay ve fırtına
Ayca: Yüzü ay şeklinde aydınlık ve güzel olan
Ayçetin: Ay kadar güzel ve çetin.
Aydar: Perçem, Manas destanındaki kahraman.
Aydemir: Demir kadar sert kimse manasındadır.
Aydın: Bilge.
Aydınalp: Aydınlık ve yiğit.
Aydınay: Ay’ın oldukça parlak hali.
Aydınbay: Saygı duyulan ve de bilgili olan kimse.
Aydınbey: Saygı duyulan ve de bilgili olan kimse, bilge şahıs.
Aydınel: Aydınlık yer, ışıklı yer.
Aydıner: Aydınlık yüzlü kimse.
Aydınol: Okumuş ve bilgili biri ol.
Aydıntan: Işıklı sabah vakti, aydınlık sabah vakti
Aydıntuğ: Üstüne ışık düşmüş tuğ.
Aydınyol: Doğruyol.
Aydinç: Ay şeklinde güzel, ışıklı ve dinç.
Aydoğan: Ay şeklinde dünyaya gelecek olan.
Aydoğdu: Ay şeklinde dünyaya gelecek olan, ay şeklinde doğan
Aydoğmuş: Ay şeklinde dünyaya gelen, ay kadar güzel olan
Aydolun: Dolunay şeklinde.
Ayet: Kuran surelerindeki cümlelerin her biri.
Aygün: Ay şeklinde parlak ve ışıklı güzel gün
Ayhan: Büyük hükümdar
Ayık: Anlayışlı, uyanık, açıkgöz, parlak zeka
Aykaç: Güzel söz söyleyen, ozan
Aykal: Aydınlık kal.
Aykan: Kanı ay şeklinde parlak ve temiz Ay Kanlı.
Aykın: Işıltılı kın.
Aykul: Ay şeklinde kutlu, ay kadar uğurlu
Aykurt: Üstüne ay ışıltısı düşmüş kurt.
Aykut: Ay şeklinde uğurlu.
Aykutalp: Uğurlu, cesaretli.
Aykutlu: Ay şeklinde güzel ve uğurlu, uğurlu ay
Ayman: Ay şeklinde güzel kimse
Aymete: Hun İmparatoru Mete’nin bir adı.
Aymutlu: Ay şeklinde güzel ve mutlu.
Aypar: Görkem, saygı uyandıran görünüş, aybar
Aypars: Ay şeklinde güzel ve pars şeklinde yırtıcı
Aypolat: Ay şeklinde güzel ve polat şeklinde sağlam.
Aysal: Ayla ilişkili, ay şeklinde.
Aysar: Ayın etkisiyle huyu değişen kimse
Aysoy: Aydınlık soydan gelen.
Aysungur: Ay şeklinde güzel, sungur, şeklinde, akdoğan şeklinde avlayıcı kimse
Aytaç: Başlangıcında ay şeklinde ışıklı taç bulunan.
Aytar: Olanları bildiren, haber veren
Aytek: Ay şeklinde.
Aytekin: Ay şeklinde parlak ve biricik. Oldukça kıymetli.
Aytemur: Ay şeklinde güzel ve demir şeklinde sağlam
Aytok: Ay şeklinde güzel ve tok
Aytolun: Dolunay.
Aytop: Yuvarlak ay, nurtopu şeklinde
Aytuğ: Mızrağın ucuna yapılmış ayın üzerine meydana getirilen tüy.
Aytuna: Ay şeklinde güzel ve Tuna Irmağı şeklinde görkemli.
Aytunca: Ay şeklinde güzel ve Tunca Irmağı şeklinde görkemli
Aytunç: Ay şeklinde güzel ve tunç şeklinde sağlam.
Aytün: Aylı gece
Aytürk: Ay şeklinde güzel ve Türk şeklinde kuvvetli
Ayvaz: koca, eş. Güzel, yakışıklı.
Ayyüce: Yücelerdeki Ay
Azad: Bağımsız olan.
Azadi: Bağımsızlık, özgürlük.
Azam: En büyük, yüce.
Azamet: Büyüklük, ululuk, Yücelik. 2. Gurur. 3. Görkem, heybet. 4. Çalım, kurum. 5. Debdebe.
Azametdin: Dinin yüceliği.
Azat: Özgür, hiç kimseye bağlı olmayan.
Azem: Dost. dost.
Azer: Ateş
Azim: Bir şeyler yapmak için emin şahıs, azmeden, azimli
Aziz: Onur sahibi yüce, Saygıdeğer, Tinsel gücü oldukça üstün
Azmi: Kemikli, kemikle ilgili, azim sahibi
Aznavur: Yürekli, kahraman, yiğit.
Azrak: Oldukça azca bulunur, kıymetli
