Devekuşları niçin başlarını kuma gömerler?
Bu inanç ve görüşün nereden kaynaklandığı bilinmiyor. Güya devekuşu başını kuma gömünce düşmanlarını ve gelecek tehlikeyi görmez, onun için de rahatlarmış. Cenup Afrika’da 80 yıl süresince meydana getirilen gözlemlerde bu şekilde bir vaka görülmemiştir. Hiçbir devekuşu kafasını kuma gömmeye girişim etmemiştir. Aslına bakarsan bunu yaparlarsa boğulacakları da kati.
Her ne kadar beyinleri gözlerinden ufak olsa da, kuş dünyasının en akıllılarından olmasalar da, devekuşları kendilerini gizlemek için başlarım kuma gömecek kadar da aptal değillerdir. Bu görüntünün aslolan sebebi devekuşu yavrularının yırtıcı hayvanların saldırılarına karşı açık ve korumasız olmalarıdır. Onlar erişkin devekuşları şeklinde süratli koşup kaçamazlar. Bir tehlikeyi sezdiklerinde ansızın kendilerini bulundukları yere bırakarak, hareketsiz kalıp çevreye uyum sağlayarak düşmanlarının dikkatlerinden kaçtıklarını umut ederler.
Anne devekuşları kimi zaman tüm vücutlarını, kanatlarını da açarak toprak üstüne yatırırlar ve yavrularını güneşin kavurucu etkisinden korumaya çalışırlar. Ek olarak devekuşlarının dinlenirken boyun kaslarını rahatlatmak için yada fazlaca sık olmasa da uyurken kimi zaman bu pozisyonu aldıkları biliniyor. Hatta bir görüşe gore, bu pozisyonda kafalarını yere dayayıp düşmanlarının ayak seslerini dinledikleri de ileri sürülüyor.
Daha yumurtadan çıkar çıkmaz erişkin bir tavuk büyüklüğünde olan devekuşu yavrularının uzun boyunları çoğu zaman bej rengindedir ve üzerlerinde siyah çizgiler vardır. Bu renklerle otların renkleri ve gölgeleri karışarak iyi bir kamuflaj imkanı sağlar. Bu durumda otların aralarına başlarını soktuklarında vücutları görünürken boyun ve baş kısımları görülmez. Görülmeyen başın kurna gömülmüş şeklinde insanoğlu tarafınca algılanmasının sebeplerinden biri de bu olabilir.
Bu tip uçamayan büyük kuşların başlarını kuma gömme şeklinde aptalca bir müdafa sistemine aslına bakarsanız gereksinimleri yoktur. İşitme ve görme duyuları son derecede iyidir. Boylarının da pozitif yanları ile çevreyi fazlaca iyi gözleyebilirler. Düşmanı öteki av adaylarından ilkin sezebilirler.
3 metrelik boylarına ve 100 – 150 kilogramlık ağırlıklarına karşın saatte 50 kilometre hızla koşabilirler. Köşeye sıkıştıklarında ise kolay teslim olmazlar. Oldukca seri ve güçlü tekme atabilirler, uzun boyunları yardımıyla düşmanı yaklaştırmadan savaşım edebilirler.
